|
Jak nikt nie piszę to ja zacznę. Opiszę mojego ulubionego zawodnika starej damy z Turynu.
Alessandro Del Piero (ur. 9 listopada 1974 w Conegliano we Włoszech) – piłkarz Juventusu Turyn, wielokrotny reprezentant Włoch.
Początki kariery
W wieku 9 lat zaczęła się przygoda Del Piero z klubem w San Vendemiano. Jego pierwszym trenerem był Umberto Prestia. Gdy dołączył do drużyny był jej najmniejszym członkiem. Del Piero grał w San Vendemiano bardzo dobrze, ciągle podwyższając swój poziom. Podczas jednego z meczów jego drużyna była obserwowana przez Vittorio Scantaburlo, obserwatora drugoligowej drużyny AC Padwa i Del Piero został zauważony. I tak po czterech latach spędzonych w San Vandemiano Alessandro Del Piero opuścił rodzinę, rodzinne miasto i przeniósł się do Padwy. W tym klubie spędził dwa lata. Przez te dwa sezony rozwijał swe umiejętności w Serie B, gdzie zagrał w 14 meczach strzelając jedną bramkę.
22 listopada 1992 zaczął grę w podstawowym składzie Padwy w meczu przeciw Ternanie. Wówczas jego partnerami z drużyny byli tacy piłkarze jak Angelo Di Livio, Demetrio Albertini, Antonio Bennarivo. Po udanych występach w Serie B Del Piero zostaje zauważony przez działaczy Juventusu oraz Milanu. W wieku lat 19 przeniósł się do Turynu. W Juventusie zaczynał w zespole juniorów – Primavierze. Wraz z tą drużyną wygrał turniej w Viareggio. Pomogło mu to w dostaniu się do pierwszego zespołu. 12 września 1994 nastąpił jego debiut w Serie A, w meczu przeciwko Foggi, zakończony remisem 1:1. W następnym meczu z Regginą dostał kolejną szansę. W 80 minucie został wprowadzony na boisko za Fabrizio Ravanelliego. 10 minut gry wystarczyło, aby zanotował swoją pierwszą bramkę w Serie A.
Po niedługim czasie zdobywa swojego pierwszego hat-tricka w zawodowej karierze w meczu z Parmą. W decydującym o mistrzostwie meczu, Juventus przegrywał z Fiorentiną 0:2, wówczas dwa trafienia zaliczył Gianluca Vialli, a zwycięskiego gola zdobył właśnie Del Piero.
Lata 1995-1997
Juventus zdobywa Scudetto, Ligę Mistrzów, Puchar Europy, Puchar Interkontynentalny i to wszystko za sprawą przepięknych goli Alessandro Del Piero. Bardzo często jego bramki decydowały o zwycięstwie Juventusu m.in. zdobywając decydującego gola w Pucharze Interkontynentalnym z River Plate dał Juventusowi miano najlepszej drużyny globu.
Rok 1998
Gorsze chwile nadeszły wraz z rokiem 1998. Podczas MŚ we Francji grał mało. Włosi, kandydujący do zdobycia mistrzostwa odpadli w ćwierćfinale. Del Piero był tylko rezerwowym. Po mistrzostwach szkoleniowiec Romy Zdenek Zeman, bezpodstawnie oskarżył Del Piero oraz innych wielkich graczy Juve o stosowanie niedozwolonych środków dopingujących. Nie potrafił uwierzyć w zbyt szybki przyrost mięśni u tych graczy, na które zapracowali sobie tylko i wyłącznie ciężką pracą i poświęceniem.
8 listopada 1998 podczas ligowego meczu z Udinese Calcio, Del Piero ulega bardzo ciężkiej i skomplikowanej kontuzji, która wyłącza go z gry na okres 9 miesięcy. Wówczas poddaje się operacji w USA i przez kolejne 3/4 roku dochodzi do formy. Pod jego nieobecność Juve spisywał się bardzo słabo, zajmując dopiero 6 lokatę w Serie A. Del Piero powraca 4 sierpnia 1999. Po powrocie podpisuje z Juventusem 5-letni kontrakt, który sprawia, że Del Piero jest w tym czasie najlepiej zarabiającym piłkarzem na świecie.
Alessandro del Piero
Sezon 1999/2000
Sezon 1999/00 jest bardzo ważny dla Del Piero. Po kontuzji stał się już dojrzałym i doświadczonym piłkarzem. Skończyła się era Lippiego i nadeszły dwa sezony pracy Ancelottiego. Del Piero zdobywa z Juve 2 wicemistrzostwa Włoch i kilka nagród na najlepszego gracza sezonu, w różnych kategoriach. 12 lutego umiera Gino Del Piero – ojciec Alessandro. Pogrążony w smutku w następnym meczu strzela bramkę, dedykując ją ojcu.
Sezon 2001/2002
Sezon 2001/02 to powrót Lippiego. Po kontuzji nie ma śladu, a Del Piero jest jeszcze lepszym piłkarzem niż przedtem. Przygoda z Ligą Mistrzów dla Juventusu kończy się w drugiej rundzie grupowej. Wspaniały atak Del Piero – Trezeguet prowadził Juventus do 26 mistrzostwa kraju. Przed ostatnią kolejką Juve był drugi, z jednym punktem straty do Interu Mediolan. "Bianconeri" musieli pokonać Udinese i liczyć na potknięcie Interu w meczu z Lazio. Lazio wygrało 4:2, a Juve po bramkach Del Piero i Trezegueta wygrywa i zdobywa "scudetto". Alessandro został ponownie wybrany najlepszym napastnikiem sezonu.
Lata 2003-2005
Sezon 2002/03 był jednym z lepszych w wykonaniu Aleksa. Wraz Trezeguetem i Nedvedem stworzyli najgroźniejsze trio w Lidze Mistrzów. Juventus w tym sezonie doszedł do finału Ligi Mistrzów przegrywając w finale z Milanem w rzutach karnych. Na pocieszenie Juventus zdobył "scudetto". Sezon 2003/04 to jedno wielkie rozczarowanie. Juventus nie zdobywa żadnego trofeum, a w dodatku przegrywa w lidze z Romą aż 4:1. Juventus kończy sezon na 3 miejscu. W finale pucharu Włoch przegrywa w dwumeczu z Lazio Rzym. Sezon 2004/05 to w miarę udany sezon dla Juve. W letnim okienku transferowym do Juventusu przybywają Emerson, Ibrahimović, Mutu, Cannavaro i Zebina. W Lidze Mistrzów odpada w ćwierćfinale z Liverpoolem, który potem sięga po to trofeum. Del Piero gra cały czas poniżej oczekiwań i często schodzi z boiska. Ma jednak momenty przebłysków dawnego geniuszu takich jak np. w decydującym o mistrzostwie meczu z Milanem, kiedy to w fenomenalny sposób zagrywa piłkę przewrotką do Davida Trezegueta, który strzela bramkę na wagę mistrzostwa.
Sezon 2005/2006
Sezon 2005/06 zapowiadał się dla Del Piero bardzo trudno. Trener nie widział go w pierwszym składzie dając częściej szanse gry o wiele słabiej spisującemu się Ibrahimoviciowi. Del Piero wchodził w końcówkach meczu i strzelał bramki, często na wagę zwycięstwa, jednak konflikt z trenerem Fabio Capello trwał nadal. W tym sezonie Del Piero zdobył swoją 183 bramkę dla Juve, tym samym stał się najlepszym strzelcem w historii klubu. Alessandro otrzymał także powołanie do kadry Włoch na Mistrzostwa Świata w Niemczech. Wchodził głównie w końcówkach spotkań, jednak swe szanse wykorzystywał - Marcello Lippi dając mu szanse gry w półfinałowym meczu przeciwko Niemcom miał nosa bowiem Del Piero strzelił fantastyczną bramkę na 2-0 wbijając gwóźdź do trumny gospodarzy. W finale Mistrzostw także wszedł pod koniec spotkania, zdobył bramkę w serii rzutów karnych (wygranych 5-3) ... Italia Mistrzem Świata!
Sezon 2006/2007
Po zdobyciu przez reprezentację Włoch Mistrzostwa Świata, we Włoszech doszło do rozstrzygnięcia tzw. Afery Calciopoli, w wyniku której Juventus został zdegradowany do Serie B oraz zostały mu odebrane dwa mistrzostwa Włoch z poprzednich dwóch sezonów. Jednak Alessandro Del Piero postanowił pozostać wierny swojemu klubowi. Nowym trenerem w tym czasie klubu został, przyjaciel Del Piero, Didier Deschamps. Tymczasem Del Piero w wygranym meczu z Modeną (4-0) strzela swoją 199 bramkę w koszulce Juventusu Turyn. 28 października 2006 roku nadchodzi dla kapitana Juventusu magiczny moment: w meczu przeciwko Frosinone zdobywa swoją 200 bramkę dla klubu. Niespełna 3 miesiące później, wybiegając na boisko w meczu z Bari Del Piero odnotowuje swój 500 występ w barwach "Starej Damy". 17 lutego 2007 roku w meczu 24. kolejki Serie B przeciwko Crotone kapitan Juventusu zdobywa swojego 6. w karierze hat-tricka (Juve zwycięża 5:0). Ponad 2 tygodnie później, 4 marca, Del Piero powtarza swój wyczyn - zdobywając 7. hat-tricka prowadzi Bianconerich do zwycięstwa 4:0 nad Piacenzą.
Reprezentacja
W reprezentacji Włoch zadebiutował 25 marca 1995. Mimo wysokiej formy podczas Euro 96’ w Anglii zagrał zaledwie 45 minut. Potem były Mistrzostwa Świata we Francji w 1998, jednak na nich Del Piero również był rezerwowym. Włosi odpadli w ćwierćfinale po rzutach karnych z Francją. Większe zaufanie Alessandro zyskał u Dino Zoffa podczas ME 2000 roku. Co prawda Del Piero nie grał w każdym meczu, ale był podstawowym graczem, który pomógł reprezentacji zajść aż do finału. W finale, niestety, Włosi przegrali z Francją 1:2, prowadząc do 90 min. 1:0. Wiele osób po części obwiniało za porażkę Del Piero, który zmarnował w meczu finałowym dwie wspaniałe okazje. Następne lata w reprezentacji to czasy "panowania" Trapattoniego i MŚ w Japonii i Korei. Po raz kolejny trener nie chciał od początku postawić na Del Piero. Jednak wystarczyło mu 20 minut meczu z Meksykiem, aby strzelić gola dającego awans Italii do następnej rundy. Gdy wydawało się, że po tym wyczynie znalazł miejsce w pierwszym składzie, Squadra Azzurra pożegnała się z turniejem. W 2004 jako pewniak Del Piero jedzie na ME do Portugalii. Nie zdobywa tam jednak bramki i Reprezentacja Włoch szybko odpada po "Skandynawskim Spisku". Po rocznej przerwie nowy już trener Marcello Lippi postanawia postawić na Del Piero i powołuje go na mecze eliminacji do Mistrzostw Świata w Niemczech. Na MŚ w Niemczech Del Piero grywał głównie końcówki meczów, spisując się dobrze lecz nie zdobywając żadnej bramki aż do 4 lipca 2006. Tego dnia wszedł na drugą część dogrywki meczu półfinałowego z Niemcami i strzelił bramkę na 2:0, ostatecznie decydując o wyniku spotkania. Następnie wywalczył wraz z reprezentacją Mistrzostwo Świata.
Ciekawostki
Jego żoną jest Sonia Amoruso, siostra - byłego gracza Juventusu Turyn Nicoli Amoruso
Alessandro uwielbia konsole do gier, najbardziej preferuje gry piłkarskie. W jednym z wywiadów się przyznał -Dopiero przed monitorem zamieniam się w dobrego gracza, czasem to nawet lepsze niż realny mecz. Przynajmniej potem mnie nic nie boli.
Jedną z jego największych pasji są motocykle. Mimo że kontrakt z Juve zabrania mu szybkiej jazdy, Alex lubi czasem wcisnąć gaz. Dla gazet tłumaczy się że nie ma w tym nic strasznego, bo zawsze panuje nad sytuacją.
Alex na pytanie jednej z Turyńskich gazet "Jak długo będziesz grać w piłkę?" odpowiedział -Dopóki będzie mi to sprawiać radość. Oczywiście pod warunkiem, że będę w stanie jeszcze biegać! Na razie nie czuję się emerytem.
Jego ulubionym zespołem muzycznym jest U2
Alessandro del Piero mimo swojego wieku uchodzi dziś za jednego z największych pakerów Serie A. Powtarza iż dzień bez wizyty na siłowni jest stracony.
W jednym z wywiadów na pytanie czego najbardziej żałuje odpowiedział -Nigdy nie potrafiłem się dogadać z trenerami kadry Włoch. Gdyby nie to miałbym dzisiaj na koncie pewnie 200 występów!
Można wygłaszać opinie na temat mojego ulubionego gracza.
Post został pochwalony 0 razy
Alessandro Del Piero (ur. 9 listopada 1974 w Conegliano we Włoszech) – piłkarz Juventusu Turyn, wielokrotny reprezentant Włoch.
Początki kariery
W wieku 9 lat zaczęła się przygoda Del Piero z klubem w San Vendemiano. Jego pierwszym trenerem był Umberto Prestia. Gdy dołączył do drużyny był jej najmniejszym członkiem. Del Piero grał w San Vendemiano bardzo dobrze, ciągle podwyższając swój poziom. Podczas jednego z meczów jego drużyna była obserwowana przez Vittorio Scantaburlo, obserwatora drugoligowej drużyny AC Padwa i Del Piero został zauważony. I tak po czterech latach spędzonych w San Vandemiano Alessandro Del Piero opuścił rodzinę, rodzinne miasto i przeniósł się do Padwy. W tym klubie spędził dwa lata. Przez te dwa sezony rozwijał swe umiejętności w Serie B, gdzie zagrał w 14 meczach strzelając jedną bramkę.
22 listopada 1992 zaczął grę w podstawowym składzie Padwy w meczu przeciw Ternanie. Wówczas jego partnerami z drużyny byli tacy piłkarze jak Angelo Di Livio, Demetrio Albertini, Antonio Bennarivo. Po udanych występach w Serie B Del Piero zostaje zauważony przez działaczy Juventusu oraz Milanu. W wieku lat 19 przeniósł się do Turynu. W Juventusie zaczynał w zespole juniorów – Primavierze. Wraz z tą drużyną wygrał turniej w Viareggio. Pomogło mu to w dostaniu się do pierwszego zespołu. 12 września 1994 nastąpił jego debiut w Serie A, w meczu przeciwko Foggi, zakończony remisem 1:1. W następnym meczu z Regginą dostał kolejną szansę. W 80 minucie został wprowadzony na boisko za Fabrizio Ravanelliego. 10 minut gry wystarczyło, aby zanotował swoją pierwszą bramkę w Serie A.
Po niedługim czasie zdobywa swojego pierwszego hat-tricka w zawodowej karierze w meczu z Parmą. W decydującym o mistrzostwie meczu, Juventus przegrywał z Fiorentiną 0:2, wówczas dwa trafienia zaliczył Gianluca Vialli, a zwycięskiego gola zdobył właśnie Del Piero.
Lata 1995-1997
Juventus zdobywa Scudetto, Ligę Mistrzów, Puchar Europy, Puchar Interkontynentalny i to wszystko za sprawą przepięknych goli Alessandro Del Piero. Bardzo często jego bramki decydowały o zwycięstwie Juventusu m.in. zdobywając decydującego gola w Pucharze Interkontynentalnym z River Plate dał Juventusowi miano najlepszej drużyny globu.
Rok 1998
Gorsze chwile nadeszły wraz z rokiem 1998. Podczas MŚ we Francji grał mało. Włosi, kandydujący do zdobycia mistrzostwa odpadli w ćwierćfinale. Del Piero był tylko rezerwowym. Po mistrzostwach szkoleniowiec Romy Zdenek Zeman, bezpodstawnie oskarżył Del Piero oraz innych wielkich graczy Juve o stosowanie niedozwolonych środków dopingujących. Nie potrafił uwierzyć w zbyt szybki przyrost mięśni u tych graczy, na które zapracowali sobie tylko i wyłącznie ciężką pracą i poświęceniem.
8 listopada 1998 podczas ligowego meczu z Udinese Calcio, Del Piero ulega bardzo ciężkiej i skomplikowanej kontuzji, która wyłącza go z gry na okres 9 miesięcy. Wówczas poddaje się operacji w USA i przez kolejne 3/4 roku dochodzi do formy. Pod jego nieobecność Juve spisywał się bardzo słabo, zajmując dopiero 6 lokatę w Serie A. Del Piero powraca 4 sierpnia 1999. Po powrocie podpisuje z Juventusem 5-letni kontrakt, który sprawia, że Del Piero jest w tym czasie najlepiej zarabiającym piłkarzem na świecie.
Alessandro del Piero
Sezon 1999/2000
Sezon 1999/00 jest bardzo ważny dla Del Piero. Po kontuzji stał się już dojrzałym i doświadczonym piłkarzem. Skończyła się era Lippiego i nadeszły dwa sezony pracy Ancelottiego. Del Piero zdobywa z Juve 2 wicemistrzostwa Włoch i kilka nagród na najlepszego gracza sezonu, w różnych kategoriach. 12 lutego umiera Gino Del Piero – ojciec Alessandro. Pogrążony w smutku w następnym meczu strzela bramkę, dedykując ją ojcu.
Sezon 2001/2002
Sezon 2001/02 to powrót Lippiego. Po kontuzji nie ma śladu, a Del Piero jest jeszcze lepszym piłkarzem niż przedtem. Przygoda z Ligą Mistrzów dla Juventusu kończy się w drugiej rundzie grupowej. Wspaniały atak Del Piero – Trezeguet prowadził Juventus do 26 mistrzostwa kraju. Przed ostatnią kolejką Juve był drugi, z jednym punktem straty do Interu Mediolan. "Bianconeri" musieli pokonać Udinese i liczyć na potknięcie Interu w meczu z Lazio. Lazio wygrało 4:2, a Juve po bramkach Del Piero i Trezegueta wygrywa i zdobywa "scudetto". Alessandro został ponownie wybrany najlepszym napastnikiem sezonu.
Lata 2003-2005
Sezon 2002/03 był jednym z lepszych w wykonaniu Aleksa. Wraz Trezeguetem i Nedvedem stworzyli najgroźniejsze trio w Lidze Mistrzów. Juventus w tym sezonie doszedł do finału Ligi Mistrzów przegrywając w finale z Milanem w rzutach karnych. Na pocieszenie Juventus zdobył "scudetto". Sezon 2003/04 to jedno wielkie rozczarowanie. Juventus nie zdobywa żadnego trofeum, a w dodatku przegrywa w lidze z Romą aż 4:1. Juventus kończy sezon na 3 miejscu. W finale pucharu Włoch przegrywa w dwumeczu z Lazio Rzym. Sezon 2004/05 to w miarę udany sezon dla Juve. W letnim okienku transferowym do Juventusu przybywają Emerson, Ibrahimović, Mutu, Cannavaro i Zebina. W Lidze Mistrzów odpada w ćwierćfinale z Liverpoolem, który potem sięga po to trofeum. Del Piero gra cały czas poniżej oczekiwań i często schodzi z boiska. Ma jednak momenty przebłysków dawnego geniuszu takich jak np. w decydującym o mistrzostwie meczu z Milanem, kiedy to w fenomenalny sposób zagrywa piłkę przewrotką do Davida Trezegueta, który strzela bramkę na wagę mistrzostwa.
Sezon 2005/2006
Sezon 2005/06 zapowiadał się dla Del Piero bardzo trudno. Trener nie widział go w pierwszym składzie dając częściej szanse gry o wiele słabiej spisującemu się Ibrahimoviciowi. Del Piero wchodził w końcówkach meczu i strzelał bramki, często na wagę zwycięstwa, jednak konflikt z trenerem Fabio Capello trwał nadal. W tym sezonie Del Piero zdobył swoją 183 bramkę dla Juve, tym samym stał się najlepszym strzelcem w historii klubu. Alessandro otrzymał także powołanie do kadry Włoch na Mistrzostwa Świata w Niemczech. Wchodził głównie w końcówkach spotkań, jednak swe szanse wykorzystywał - Marcello Lippi dając mu szanse gry w półfinałowym meczu przeciwko Niemcom miał nosa bowiem Del Piero strzelił fantastyczną bramkę na 2-0 wbijając gwóźdź do trumny gospodarzy. W finale Mistrzostw także wszedł pod koniec spotkania, zdobył bramkę w serii rzutów karnych (wygranych 5-3) ... Italia Mistrzem Świata!
Sezon 2006/2007
Po zdobyciu przez reprezentację Włoch Mistrzostwa Świata, we Włoszech doszło do rozstrzygnięcia tzw. Afery Calciopoli, w wyniku której Juventus został zdegradowany do Serie B oraz zostały mu odebrane dwa mistrzostwa Włoch z poprzednich dwóch sezonów. Jednak Alessandro Del Piero postanowił pozostać wierny swojemu klubowi. Nowym trenerem w tym czasie klubu został, przyjaciel Del Piero, Didier Deschamps. Tymczasem Del Piero w wygranym meczu z Modeną (4-0) strzela swoją 199 bramkę w koszulce Juventusu Turyn. 28 października 2006 roku nadchodzi dla kapitana Juventusu magiczny moment: w meczu przeciwko Frosinone zdobywa swoją 200 bramkę dla klubu. Niespełna 3 miesiące później, wybiegając na boisko w meczu z Bari Del Piero odnotowuje swój 500 występ w barwach "Starej Damy". 17 lutego 2007 roku w meczu 24. kolejki Serie B przeciwko Crotone kapitan Juventusu zdobywa swojego 6. w karierze hat-tricka (Juve zwycięża 5:0). Ponad 2 tygodnie później, 4 marca, Del Piero powtarza swój wyczyn - zdobywając 7. hat-tricka prowadzi Bianconerich do zwycięstwa 4:0 nad Piacenzą.
Reprezentacja
W reprezentacji Włoch zadebiutował 25 marca 1995. Mimo wysokiej formy podczas Euro 96’ w Anglii zagrał zaledwie 45 minut. Potem były Mistrzostwa Świata we Francji w 1998, jednak na nich Del Piero również był rezerwowym. Włosi odpadli w ćwierćfinale po rzutach karnych z Francją. Większe zaufanie Alessandro zyskał u Dino Zoffa podczas ME 2000 roku. Co prawda Del Piero nie grał w każdym meczu, ale był podstawowym graczem, który pomógł reprezentacji zajść aż do finału. W finale, niestety, Włosi przegrali z Francją 1:2, prowadząc do 90 min. 1:0. Wiele osób po części obwiniało za porażkę Del Piero, który zmarnował w meczu finałowym dwie wspaniałe okazje. Następne lata w reprezentacji to czasy "panowania" Trapattoniego i MŚ w Japonii i Korei. Po raz kolejny trener nie chciał od początku postawić na Del Piero. Jednak wystarczyło mu 20 minut meczu z Meksykiem, aby strzelić gola dającego awans Italii do następnej rundy. Gdy wydawało się, że po tym wyczynie znalazł miejsce w pierwszym składzie, Squadra Azzurra pożegnała się z turniejem. W 2004 jako pewniak Del Piero jedzie na ME do Portugalii. Nie zdobywa tam jednak bramki i Reprezentacja Włoch szybko odpada po "Skandynawskim Spisku". Po rocznej przerwie nowy już trener Marcello Lippi postanawia postawić na Del Piero i powołuje go na mecze eliminacji do Mistrzostw Świata w Niemczech. Na MŚ w Niemczech Del Piero grywał głównie końcówki meczów, spisując się dobrze lecz nie zdobywając żadnej bramki aż do 4 lipca 2006. Tego dnia wszedł na drugą część dogrywki meczu półfinałowego z Niemcami i strzelił bramkę na 2:0, ostatecznie decydując o wyniku spotkania. Następnie wywalczył wraz z reprezentacją Mistrzostwo Świata.
Ciekawostki
Jego żoną jest Sonia Amoruso, siostra - byłego gracza Juventusu Turyn Nicoli Amoruso
Alessandro uwielbia konsole do gier, najbardziej preferuje gry piłkarskie. W jednym z wywiadów się przyznał -Dopiero przed monitorem zamieniam się w dobrego gracza, czasem to nawet lepsze niż realny mecz. Przynajmniej potem mnie nic nie boli.
Jedną z jego największych pasji są motocykle. Mimo że kontrakt z Juve zabrania mu szybkiej jazdy, Alex lubi czasem wcisnąć gaz. Dla gazet tłumaczy się że nie ma w tym nic strasznego, bo zawsze panuje nad sytuacją.
Alex na pytanie jednej z Turyńskich gazet "Jak długo będziesz grać w piłkę?" odpowiedział -Dopóki będzie mi to sprawiać radość. Oczywiście pod warunkiem, że będę w stanie jeszcze biegać! Na razie nie czuję się emerytem.
Jego ulubionym zespołem muzycznym jest U2
Alessandro del Piero mimo swojego wieku uchodzi dziś za jednego z największych pakerów Serie A. Powtarza iż dzień bez wizyty na siłowni jest stracony.
W jednym z wywiadów na pytanie czego najbardziej żałuje odpowiedział -Nigdy nie potrafiłem się dogadać z trenerami kadry Włoch. Gdyby nie to miałbym dzisiaj na koncie pewnie 200 występów!
Można wygłaszać opinie na temat mojego ulubionego gracza.
Post został pochwalony 0 razy
